فقط خدا می داند

کشاورزی چینی اسب پیری داشت که از آن در کشت و کار مزرعه اش استفاده می کرد. یک روز اسب کشاورز به سمت تپه ها فرار کرد. همسایه ها در خانه او جمع شدند و بخاطر بد شانسیش به همدردی با او پرداختند. کشاورز به آنها گفت: "شاید این بد شانسی بوده و شاید هم خوش شانسی، فقط خدا می داند."

یک هفته بعد اسب کشاورز با یک گله اسب وحشی از آن سوی تپه ها بر گشت. این بار مردم دهکده به او بابت خوش شانسیش تبریک گفتند. کشاورز گفت: "شاید این بد شانسی بوده و شاید هم خوش شانسی، فقط خدا می داند."

فردای آن روز وقتی پسر کشاورز در حال رام کردن اسب های وحشی بود از پشت یکی از اسب ها به زمین افتاد و پایش بشدت شکست. این بار همسایه ها برای عیادت پسر کشاورز آمدند و به او گفتند:"چه آدم بد شانسی هستی؟" کشاورز لبخندی زد و جواب داد: "شاید این بد شانسی بوده و شاید هم خوش شانسی، فقط خدا می داند."

چند روز بعد سربازان ارتش به دهکده آمدند و همه جوانان ده را برای خدمت در جنگ با خود بردند به جز پسر کشاورز که پایش شکسته بود. این بار مردم با خود گفتند: "شاید این بد شانسی بوده و شاید هم خوش شانسی، فقط خدا می داند."