دعای زن

لوئیز ردن، زنی بود با لباسهای کهنه و مندرس و نگاهی مغموم. وارد خواروبار فروشی محله شد و با فروتنی از صاحب مغازه خواست کمی خواروبار به او بدهد. به نرمی گفت شوهرش بیمار است و نمی‌تواند کار کند و شش بچه‌شان بی غذا مانده‌اند.

جان لانگ هاوس، صاحب مغازه، با بی‌اعتنایی محلش نگذاشت و با حالت بدی خواست او را بیرون کند. زن نیازمند در حالی که اصرار می‌کرد گفت: «آقا شما را به خدا به محض اینکه بتوانم پولتان را می‌آورم.» جان گفت نسیه نمی‌دهد. مشتری دیگری که کنار پیشخوان ایستاده بود و گفت و گوی آن دو را می‌شنید به مغازه دار گفت: «ببین این خانم چه می‌خواهد خرید این خانم با من.»

خواروبار فروش گفت: لازم نیست خودم می‌دهم لیست خریدت کو؟ لوئیز گفت: اینجاست. « لیستت را بگذار روی ترازو به اندازه ی وزنش هر چه خواستی ببر.»!!

لوئیز با خجالت یک لحظه مکث کرد، از کیفش تکه کاغذی درآورد و چیزی رویش نوشت و آن را روی کفه ترازو گذاشت. همه با تعجب دیدند کفه ترازو پایین رفت. خواربارفروش باورش نمی‌شد. مشتری از سر رضایت خندید. مغازه ‌دار با ناباوری شروع به گذاشتن جنس در کفه دیگر ترازو کرد کفه ترازو برابر نشد، آن قدر چیز گذاشت تا کفه‌ها برابر شدند.

در این وقت، خواربار فروش با تعجب و دل‌خوری تکه کاغذ را برداشت ببیند روی آن چه نوشته است. کاغذ لیست خرید نبود، دعای زن بود که نوشته بود «ای خدای عزیزم تو از نیاز من با خبری، خودت آن را برآورده کن»