الرئيسية
بخش اصول كمكهاي اوليه در كمكهاي اوليه:
چگونه ارايه‌كننده كمكهاي اوليه باشيم يادگيري كمكهاي اوليه از يك كتاب راهنما يا يك دوره آموزشي، با آنچه در واقعيت اتفاق مي‌افتد كاملاً مشابه نيست. اكثر ما در برخورد با «موارد حقيقي» دچار نگراني مي‌شويم. با مقابله كردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود.
هر آنچه در توان داريد، انجام دهيد علم كمكهاي اوليه، سختگير نيست و خطاهاي انساني را مي‌پذيرد. حتي با درمان مناسب و سخت‌ترين كوشش‌هاي شما، امكان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضي وضعيت‌ها حتي با بهترين مراقبت پزشكي، به ناچار به مرگ منتهي مي‌شوند. اگر در حد توان تلاش كنيد، وجدان شما آسوده خواهد بود.
خطرها را ارزيابي كنيد اصل طلايي و اوليه آن است كه «اول سعي كنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني استفاده كنيد كه به احتمال قوي براي مصدوم مفيد واقع مي‌شود و نبايد فقط از جهت اينكه كاري انجام داده باشيد، درماني را به كار ببريد كه در مورد كارايي آن اطمينان نداريد. اصل «انسان نيكوكار»، از افرادي كه در وضعيت اورژانس براي كمك به ديگران پا به صحنه مي‌گذارند، حمايت مي‌كند ولي از افرادي كه حد و مرزهاي پيشرفته شده را زير پا مي‌گذارند، پشتيباني نمي‌كند. اگر خونسردي خود را حفظ كنيد و از راهكارهاي مشخص شده در اين كتاب پيروي كنيد، نيازي به نگراني درباره عواقب قانوني نخواهيد داشت.
مسؤوليت‌هاي شما مسؤوليت‌هاي ارايه‌كنندگان كمكهاي اوليه به‌طور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از:
ارزيابي سريع و بي‌خطر يك وضعيت اورژانس و فراخواني كمكهاي مناسب
محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها
شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امكان
ارايه درمان به موقع و مناسب به هر كدام از مصدومان (درمان وضعيت‌هاي بسيار خطرناك اولويت دارد).
فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يك پزشك يا منزل وي (بسته به ضرورت)
در صورت نياز به كمكهاي پزشكي، باقي ماندن در كنار مصدوم تا زماني كه امكان ارايه مراقبت‌هاي بيشتر فراهم شود.
گزارش كردن مشاهدت خود به افرادي كه مراقبت از مصدوم را به عهده مي‌گيرند و در صورت نياز، ارايه كمكهاي بيشتر
پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امكان . وضعيت را ارزيابي كنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال كنيد. سعي كنيد آسيب‌هاي وي را شناسايي كنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان كنيد. مصدوم را تا زماني كه كاملاً ضروري نباشد، حركت ندهيد. با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم كنيد هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند كه فرد كارآزموده‌اي از وي مراقبت مي‌كند. با رعايت نكات زير، مي‌توانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد:
هم واكنش‌هاي خود و هم مشكل ايجاد شده براي مصدوم را كنترل كنيد.
خونسرد و منطقي عمل كنيد.
خوش رفتار ولي قاطع باشيد.
با مهرباني اما هدف‌دار و صريح با مصدوم صحبت كنيد.
ايجاد اطمينان در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت كنيد.
به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد.
سعي كنيد با دادن پاسخ‌هاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي كه مي‌توانيد از ترس وي كم كنيد. در صورتي كه پاسخ سؤالي را نمي‌دانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد.
حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديك مصدوم يا هر شخص ديگري كه بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال كنيد. از مصدوم بپرسيد كه آيا لازم است مسؤوليت‌هايي را كه بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد.
فردي را كه مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيب‌ديده است، رها نكنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد كه فرد احساس تنهايي كند.
گفتگو با خويشاوندان رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف پليس يا پزشك مربوطه است. با اين وجود، مناسب است كه شما به خويشاوندان و دوستان فرد بگوييد كه وي مصدوم يا بيمار شده است. هميشه مطمئن شويد كه اولين شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس، در حد توان ساده و صادقانه، به توضيح ماجرا بپردازيد و در صورت لزوم، محلي را كه مصدوم به آنجا منتقل شده هم ذكر كنيد. مبهم يا اغراق‌آميز سخن نگوييد چون اين كار مي‌تواند دلواپسي بي‌مورد ايجاد كند. بهتر است به جاي دادن اطلاعات گمراه‌كننده به فرد در مورد يك آسيب يا بيماري، اظهار بي‌اطلاعي كنيد.
نحوه برخورد با كودكان كودكان كم سن و سال بسيار زيرك هستند و هر گونه ترديد و دودلي شما را به سرعت درك مي‌كنند. اعتماد كودك آسيب‌ديده يا بيمار را از طريق گفتگوي ابتدايي با فرد مورد اعتماد وي (در صورت امكان يكي از والدين) جلب كنيد. در صورتي كه پدر يا مادر كودك، شما را بپذيرند و متقاعد شوند كه كمك شما مؤثر واقع خواهد شد، اين حس اعتماد به كودك منتقل مي‌شود. هميشه در مورد روند كار و آنچه قصد داريد انجام دهيد، با جملاتي ساده به كودك توضيح بدهيد؛ از بالاي سر كودك با او صحبت نكنيد. نبايد كودك را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد اعتماد وي جدا كنيد. ارايه كمكهاي اوليه به يك كودك سعي كنيد كه كودك ضمن درمان شما، احساس آرامش و اطمينان كند. هميشه بدون توجه به اينكه سن كودك چقدر است، در مورد آنچه انجام مي‌دهيد به وي توضيح دهيد.
چگونه ارايه‌كننده كمكهاي اوليه باشيم يادگيري كمكهاي اوليه از يك كتاب راهنما يا يك دوره آموزشي، با آنچه در واقعيت اتفاق مي‌افتد كاملاً مشابه نيست. اكثر ما در برخورد با «موارد حقيقي» دچار نگراني مي‌شويم. با مقابله كردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود.
هر آنچه در توان داريد، انجام دهيد علم كمكهاي اوليه، سختگير نيست و خطاهاي انساني را مي‌پذيرد. حتي با درمان مناسب و سخت‌ترين كوشش‌هاي شما، امكان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضي وضعيت‌ها حتي با بهترين مراقبت پزشكي، به ناچار به مرگ منتهي مي‌شوند. اگر در حد توان تلاش كنيد، وجدان شما آسوده خواهد بود.
خطرها را ارزيابي كنيد اصل طلايي و اوليه آن است كه «اول سعي كنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني استفاده كنيد كه به احتمال قوي براي مصدوم مفيد واقع مي‌شود و نبايد فقط از جهت اينكه كاري انجام داده باشيد، درماني را به كار ببريد كه در مورد كارايي آن اطمينان نداريد. اصل «انسان نيكوكار»، از افرادي كه در وضعيت اورژانس براي كمك به ديگران پا به صحنه مي‌گذارند، حمايت مي‌كند ولي از افرادي كه حد و مرزهاي پيشرفته شده را زير پا مي‌گذارند، پشتيباني نمي‌كند. اگر خونسردي خود را حفظ كنيد و از راهكارهاي مشخص شده در اين كتاب پيروي كنيد، نيازي به نگراني درباره عواقب قانوني نخواهيد داشت.
مسؤوليت‌هاي شما مسؤوليت‌هاي ارايه‌كنندگان كمكهاي اوليه به‌طور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از:
ارزيابي سريع و بي‌خطر يك وضعيت اورژانس و فراخواني كمكهاي مناسب
محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها
شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امكان
ارايه درمان به موقع و مناسب به هر كدام از مصدومان (درمان وضعيت‌هاي بسيار خطرناك اولويت دارد).
فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يك پزشك يا منزل وي (بسته به ضرورت)
در صورت نياز به كمكهاي پزشكي، باقي ماندن در كنار مصدوم تا زماني كه امكان ارايه مراقبت‌هاي بيشتر فراهم شود.
گزارش كردن مشاهدت خود به افرادي كه مراقبت از مصدوم را به عهده مي‌گيرند و در صورت نياز، ارايه كمكهاي بيشتر
پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امكان . وضعيت را ارزيابي كنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال كنيد. سعي كنيد آسيب‌هاي وي را شناسايي كنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان كنيد. مصدوم را تا زماني كه كاملاً ضروري نباشد، حركت ندهيد. با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم كنيد هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند كه فرد كارآزموده‌اي از وي مراقبت مي‌كند. با رعايت نكات زير، مي‌توانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد:
هم واكنش‌هاي خود و هم مشكل ايجاد شده براي مصدوم را كنترل كنيد.
خونسرد و منطقي عمل كنيد.
خوش رفتار ولي قاطع باشيد.
با مهرباني اما هدف‌دار و صريح با مصدوم صحبت كنيد.
ايجاد اطمينان در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت كنيد.
به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد.
سعي كنيد با دادن پاسخ‌هاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي كه مي‌توانيد از ترس وي كم كنيد. در صورتي كه پاسخ سؤالي را نمي‌دانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد.
حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديك مصدوم يا هر شخص ديگري كه بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال كنيد. از مصدوم بپرسيد كه آيا لازم است مسؤوليت‌هايي را كه بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد.
فردي را كه مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيب‌ديده است، رها نكنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد كه فرد احساس تنهايي كند.
گفتگو با خويشاوندان رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف پليس يا پزشك مربوطه است. با اين وجود، مناسب است كه شما به خويشاوندان و دوستان فرد بگوييد كه وي مصدوم يا بيمار شده است. هميشه مطمئن شويد كه اولين شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس، در حد توان ساده و صادقانه، به توضيح ماجرا بپردازيد و در صورت لزوم، محلي را كه مصدوم به آنجا منتقل شده هم ذكر كنيد. مبهم يا اغراق‌آميز سخن نگوييد چون اين كار مي‌تواند دلواپسي بي‌مورد ايجاد كند. بهتر است به جاي دادن اطلاعات گمراه‌كننده به فرد در مورد يك آسيب يا بيماري، اظهار بي‌اطلاعي كنيد.
نحوه برخورد با كودكان كودكان كم سن و سال بسيار زيرك هستند و هر گونه ترديد و دودلي شما را به سرعت درك مي‌كنند. اعتماد كودك آسيب‌ديده يا بيمار را از طريق گفتگوي ابتدايي با فرد مورد اعتماد وي (در صورت امكان يكي از والدين) جلب كنيد. در صورتي كه پدر يا مادر كودك، شما را بپذيرند و متقاعد شوند كه كمك شما مؤثر واقع خواهد شد، اين حس اعتماد به كودك منتقل مي‌شود. هميشه در مورد روند كار و آنچه قصد داريد انجام دهيد، با جملاتي ساده به كودك توضيح بدهيد؛ از بالاي سر كودك با او صحبت نكنيد. نبايد كودك را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد اعتماد وي جدا كنيد. ارايه كمكهاي اوليه به يك كودك سعي كنيد كه كودك ضمن درمان شما، احساس آرامش و اطمينان كند. هميشه بدون توجه به اينكه سن كودك چقدر است، در مورد آنچه انجام مي‌دهيد به وي توضيح دهيد.