به یـــاد تو

حسرت دیده بی تاب تو بیمارم کرد
آن نگاه نگرانت دل تبدار مرا خوابم کرد

بی جهت نیست که مست رخ زیبای تو ام
لب گلگون تو در دشت خزان آبم کرد

مستی ام جام نگاهی زافق های تو بود
آه، آن صورت مهتاب تو در خوابم کرد

شهر را از تب بیماری من جایی نیست
راه گم کرده به دنبال تو آواره و ویرانم گرد

اشکم از دیده به گرمای نفسهای تو بود
جام اندوه تو مرا همره و همرام کرد