الرئيسية
مقدمه
شکل گیری منظومه شمسی حدود 5 میلیارد سال پیش ، از ابری متشکل از گاز و غبار بین ستاره‌ای ، آغاز گردید. جاذبه باعث انقباض ابر شده و کره متراکمی از گاز در مرکز ابر بوجود آورد. جاذبه همچنین باعث دوران هر چه سریعتر ابر شد. هنگام دوران، مواد موجود در ابر، پهن شده و حلقه ای به وجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در بر می گرفت. سرانجام در این ناحیه متراکم ، گرمای لازم برای وقوع واکنشهای هسته‌ای فراهم گشت و بدین ترتیب ، ستاره خورشید بوجود آمد. اعضای کوچکتر منظومه شمسی از مواد موجود در این حلقه بوجود آمدند. این اعضاء عبارتند از سیارات ، سیارکها و ستاره دنباله دار
خانواده منظومه شمسی
تمام اجرام آسمانی که در یک منظومه مداری قرار دارند، تحت تأثیر جاذبه‌ای دو جانبه به دور یک جرم مشترک مرکزی می‌چرخند. در منظومه زمین _ ماه مرکز جرم مشترک در فاصله 4748 کیلومتری (2950مایلی) هسته زمین قرار داشته و از سطح زمین خارج نشده است. در مورد منظومه شمسی ، مرکز جرم مشترک همواره با تغییر موقعیت نسبی سیاره‌ها ، در حال تغییر است. این مرکز در فاصله‌ای حدود 300000 کیلومتر (186000 مایل) خارج از سطح خورشید قرار دارد.
سیارات منظومه شمسی
سیاره ماه
سیاره عطارد
سیاره زهره
سیاره زمین
سیاره مریخ
سیاره مشتری
سیاره زحل
سیاره سیاره اورانوس
سیاره نپتون
سیاره پلوتون
سیاره سدنا
تمام خصوصیات زیر در مقایسه با زمین می‌باشد سیاره- قطر
استوا- جرم- شعاع
مدار- سال- روز
عطارد 0.382- 0.06- 0.38- 0.241- 58.6
زهره 0.949- 0.82- 0.72- 0.615* -243
زمین 1.00- 1.00- 1.00- 1.00- 1.00
مریخ 0.53- 0.11- 1.52- 1.88- 1.03
مشتری 11.2- 318- 5.20- 11.86- 0.414
زحل 9.41- 95- 9.54- 29.46- 0.426
سیاره اورانوس 3.98- 14.6- 19.22- 0.71884.01
نپتون 3.81 17.2 30.06 164.79 0.671
پلوتون* 0.24 0.0017 39.5 248.5 6.5
سدنا* - - - - -
میلیونها سال طول کشید تا منظومه
شمسی از ابری متشکل ازگاز و غبار ، پدید آمد.
اندازه سیارات نسبت به خورشید و همینطور
محل قرار گرفتن قمرهای سیارات منظومه شمسی