الرئيسية
انسان های کارامد و موفق به دنبال مشکلات نمیگردند اما اگر با انها مواجه شوند از خود می پرسند: " برای تغییر عمل و تفکرم به چه چیزی احتیاج دارم؟ چطور می توانم بهتر از اکنون باشم؟" اما بازماندگان و انسان های ناامید و شکست خورده، تمام علائم را نادیده می گیرند و وقتی سقف پایین امد می پرسند: " چرا تمام بلاها سر من نازل می شود؟"
انسان موجودی عادت پیشه است و تا زمانی که اجباری برای تغییر کردن نبیند به روال همیشگی خود پیش می رود. زندگی ما مجموعه و امیخته ای است از شادیها و لدتها، غم ها و دردها، فراز و نشیب ها، پستی و بلندی ها. شادی یک قطب زندگی است و اندوه و غم قطب دیگر زندگی. زندگی که تنها دارای یکی از این دو قطب است ، تک بعدی است و پویا و گسترده نیست. غم و اندوه ها، مصیبت ها، بدبختی ها و مشکلات به زندگی ما عمق و ژرف می بخشند. جهان همیشه با اشاره ای خفیف به ما سلقمه می زند و هنگامیکه بی اعتنایی و بی توجهی ما را می بیند با پتک بر سرمان می کوبد. بیشتر دردها مربوط به زمانی است که در مقابل رشد، مقاومت می کنیم.
بعضی چیزها ورای درک ما هستند. وقتی نوزادی با ایدز بدنیا می اید ، وقتی که مادری در جریان یک سرقت مسلحانه به قتل می رسد، و یا دهکده ای را سیل یا زلزله ویران و به اوار می کشاند ما می مانیم و پرسشی که برای ان هیچ پاسخی وجود ندارد. چرا؟ اما در سطح زندگی روزمره همیشه می توانیم سرنخ هایی به دست بیاوریم.
ایا توجه کرده اید که بعضی از حوادث خاص هم برای افراد خاص اتفاق می افتد؟ بعضی از حوادث خاص هم برای افراد خاص اتفاق نمی افتد. در مورد خود من ، در موقع خاصی از سال کارم تمام می شود، در زمان خاصی مجددا به کار جدید می روم، بسیاری از حوادث و خاطرات زندگی ام به طور مرتب و مکرر در روزی خاص دوباره اتفاق می افتند و ...
هر کسی درس مخصوص به خود را می گیرد. ما به سه طریق می توانیم واکنش دهیم:
زندگی من مجموعه ای است از درس هایی که من به ان نیاز دارم، درسهایی که با نظم و ترتیب تمام در زندگی روی می دهند ( این سالمترین برخورد است و حداکثر ارامش را حفظ می کند).
زندگی یک مسابقه بخت ازمایی است اما من از هر اتفاقی که روی دهد استفاده می برم ( این دومین انتخاب خوب است و کیفیت متوسط به زندگی می بخشد).
چرا همیشه همه بلاها سر من نازل می شود؟ ( این طرز برخورد نهایت ناکامی و بدبختی را تضمین می کند).
ما در تمام طول زندگی مرتبا با درس هایی مواجه می شویم و تا زمانی که درسی را یاد نگیریم مجبوریم دوباره انرا بگذرانیم. مهم نیست که چه اسمی برایش می گذارند. مهم نیست انرا می پذیرید یا از ان متنفرید، در هر حال این واقعیت زندگی است چه مسئولیت بپذیرید یا نقش یک قربانی را بازی کنید، چه بجنگید و چه از کنارش بگذرید در هر حال این واقعیتی است که اتفاق می افتد. هر بار که همسایه تان از شما سوء استفاده کرده، هر بار که فروشنده ای سر تان کلاه گذاشته، هر بار که دوستی ناجوانمردانه رهایتان کرده و هر بار که در زندگی مشترک به مشکل و مانعی برخورد کرده اید، درسی را پیش روی شما گذاشته. اگر هفت روز هفته را احساس بیچارگی و پوچی و بدبختی می کنید، احتمالا در درسی مردود شده اید. اگر مرتبا شغل، پول، دوستان خود را از دست می دهید این نشانه ان است که به درسهای زندگی توجه نکرده اید.
ما برای تنبیه شدن به دنیا نیامده ایم بلکه برای درس گرفتن امده ایم. طوری رفتار کنید که گویی در ورای هر حادثه ای هدف و مقصودی نهفته است و بر ان غلبه کنید تا مجبور نشوید دوباره در ان کلاس ثبت نام کنید.
وقتی مدام بدبختی ها و مشکلات زندگی را بیاد می اوریم، وقتی برای بهبود و التیام روابط خود با همسرمان هیچ اقدامی نمی کنیم و دست روی دست می گذاریم، وقتی هنوز غرق در افکار و منفی و تصاویر ذهنی غلط و نادرست خود هستیم، در واقع هنوز متصل به بدبختی ها و مشکلاتمان هستیم و تا زمانی که درس هایمان را یاد نگیریم متصل به انها باقی می مانیم. شما می گویید همسرم مثل یک بوقلمون است من هر کاری می توانم بکنم الا اینکه او را ببخشم . بخشیدن او احتمالا برای شما مشکل ترین کار است و شما تا درستان را یاد نگیرید همچنان با این موانع و بدبختی ها به او متصل خواهید بود. تا زمانی که بر این باورید که بدبختی و فلاکت شما بخاطر دیگری است همین اعتقاد باعث نابودی تان می شود، شاید به نظر برسد که او سد راه خوشبختی شماست اما واقعیت این است که خودتان مانع خوشبختی تان هستید و کسی ضامن خوشبختی دیگری نیست. خوشبختی را در درون خود و با تغییر خود تجربه کنید. تغییر و تحولی اساسی و خالصانه.
ممکن است نگاهی به زندگی خود بیندازیم و بگوییم: اگر مجبور نبودم با این شوهر تنبل و بچه های اتش پاره سر کنم می توانستم وقتی برای رشد فردی ام انتخاب کنم. اشتباه است، رشد فردی تو سر کردن با همین ادمهاست. ادمهای زندگی ما معلم های ما هستند. شوهرهایی که در خواب خرناسه می کشند، بچه های ناسپاس و همسایه هایی که ماشین خود را جلوی منزل ما پارک می کنند، دوستانی که به ما نارو می زنند و از ما سوء استفاده می کنند، همه و همه تا زمانی اینگونه هستند که به خود می گوییم: " اگر این ادمها در رفتارشان تجدید نظر می کردند می توانستم خوشبخت تر زندگی کنم." اگر همسرتان شما را عصبی میکند پروژه شما باید مقابله موثر با خشم باشد و برای این کار هم یک حریف تمرینی ایده ال در خانه تان وجود دارد، عجب سعادتی! شما بگویید طلاقش می دهم یا طلاق می گیرم، این جوری همه کارها روبراه می شود. اما مشکل شما با این کار حل نمی شود. کافی ست همسر دیگری را اتخاذ و انتخاب کنید او هم به همان اندازه شما را عصبی می کند.
برای التیام روابط و دوباره به عشق رسیدن اولین و موثرترین گام تغییر و تحول درونی خود ماست. تا زمانی که از درک و شناخت خویشتن عاجزیم و نمی توانیم خود را دوست داشته باشیم و به خود عشق ورزیم و تا زمانی که مشکلات و تضادهای رفتاری خود را اصلاح نکرده ایم، اگر هزاران بار با بهترین افراد دنیا نیز ازدواج مجدد داشته باشیم، به عقیده من کار عبث و بی فایده ای خواهد بود و دوباره همین مشکلات به سراغمان خواهد امد چرا که دلیل این بدبختی ها و مشکلات ریشه و عمق در خود ما دارد. اگر توانستیم خویشتن را بشناسیم و به خود عشق ورزیم و تغییر و تحولی خالصانه و مثبت در درون خود ایجاد کنیم، انگاه متوجه خواهیم شد که چه راهی را باید انتخاب کنیم و برگزینیم.
زندگی مثل یک نردبان است. برای صعود به پله بالاتر باید پله ای را که در ان هستیم را محکم کنیم. ادمها با روش های مختلفی با پله کنار می ایند:
من از این پله متنفرم و دلم میخواد روی یک پله دیگر باشم و انوقت است که روی همان پله درجا می زنیم.
من نردبان او را می خواهم، این را حسادت می نامیم.
حالم از این نردبان بهم می خورد، من پایین می پرم و این اسمش خودکشی است.
هر وقت در پله ای ماندنی شدید از خود بپرسید: جای پایم را در کدام پله سفت نکرده ام؟
چه وقت زندگی اسان تر می شود؟ هیچوقت. اما ما می توانیم یاد بگیریم که بهتر با ان کنار بیاییم. از همان لحظه که قرارداد زندگی را در سیاره زمین امضاء می کنیم مکلف به گذراندن مدرسه زندگی می شویم و تا وقتی که نفس می کشیم کلاس های این مدرسه دایر و پابرجاست. تعجبی ندارد که ما احساس ناکامی و درماندگی در زندگی می کنیم. ما از راه دور به زندگی دیگران نگاه می کنیم و به نظرمان می رسد که انها بر جاده ای هموار گام بر میدارند، در حالیکه همان ادمها هم درگیر مشکلات خاص خود هستند. دوست عزیز! هر کس در زندگی به نوعی خاص با مشکلات و موانع زندگی دست به گریبان است.
هیچوقت به خود نگویید: " من هرگز نمی توانم احساس راحتی کنم، اختلافم را با همسرم حل و فصل کنم و از زندگی ام لذت ببرم مگر ان که...همین حالا احساس راحتی کنید و از زندگیتان لذت ببرید. مرتبا از خود بپرسید: " از این مسئله و مشکل چه درسی می اموزم؟"
ما هرگز نمی توانیم زندگی خود را در بطری های کوچک و پاکیزه به سر اوریم. ادمها به خوشبختی ، همچون تصویری دوردست و نیافتنی نگاه می کنند مثل گمشدگان یک کویر بی آب و علف که در دوردست ها سرابی می بینند و به ان خوشبختی می گویند: " اگر فقط بتوانم خود را به انجا برسانم خوشبخت خواهم بود." این نوع ادمها در حقیقت به خود می گویند: " ما فعلا نمی توانیم خوشبخت باشیم چون داریم حمام را تعمیر می کنیم اما ماه اینده...و ماه اینده چون بچه ها سرما خورده اند و گربه همسایه می خواهد بزاید و ...باز نمی توتنند خوشبخت باشند و قرار خوشحالی و شادمانی موکول می شود به حوالی ماه اینده و این داشتان همچنان تسلسل وار ادامه خواهد داشت. موکول کردن به فردا و سهل انگاری و بی اهمیت جلوه دادن مشکلات و اختلافات بدترین و مخرب ترین کاری است که می کنیم. هز زمان که به روز یا ماه بعد انها را موکول می کنیم ، بیشتر سرد و کرخت می شویم و زمانی فرا می رسد که دیگر هیچ میل و رغبتی به ادامه ان نداریم و حتی تمام نیرو و انرژی خود را نیز از دست داده ایم. اکثر کسانی که در زندگی زناشویی مشکل دارند و اقدامی نمی کنند و حتی امیدی به بهبود روابط ندارند و می گویند که هیچ فایده ای ندارد، در واقع همین سهل انگاری و تفکرات منفی و تصاویر ذهنی نادرست و غلط باعث بدبختی و سردی و پوچی روزافزون انها می شود.
زندگی شما بازتاب کامل اعتقادات شماست. هنگامی که عمیق ترین باورهای خود را درباره زندگی تغییر می دهید، زندگی شما هم به همان اندازه و ترتیب دستخوش تغییر می شود.
همه ما نسخه هایی برای خود داریم. ما به خود بر چسب می زنیم...من یک معلم هستم...من یک مادر بزرگم...من یک دکتر هستم...
نسخه ما همچون یک برنامه نرم افزاری کامپیوتر است که در گوشهای ما خانه کرده و زندگی ما را کنترل می کند. ما این نرم افزار را همه جا با خود می بریم محل کار، میهمانی، ...و تمام سعی خود را صرف جا افتادن در نسخه پیچیده شده خود می کنیم. ما ماشین هایی می خریم، لباس هایی می پوشیم و دوستانی انتخاب می کنیم که متناسب با نسخه پیچیده شده ما باشد.
دکتر به خود میگوید: " من باید مثل دکترها رفتار کنم و مثا انها حرف بزنم. باید خانه ام در محله پزشکان باشد و تفریحاتم از نوع انها."
او نقش خود را بخوبی ایفا و بازی میکند اما افسوس که زندگی اش سرشار از کسالت و افسردگی است.
تلاش برای جا افتادن در نسخه زندگی تحمیلی دوران کودکی از انسان موجودی بدبخت و رقت انگیز می سازد. اگر نسخه من این باشد که من یک معلم مدرسه هستم با از دست دادن شغلم دیگر جایی برای من باقی نمی ماند.
لحظه سرنوشت ساز اینجاست، شما نسخه پیچیده شده کودکی تان نیستید و هرگز به گروه یا طبقه خاصی تعلق ندارید.
آنا و مانفرد با سنی 80 سال زن و شوهری جهانگرد هستند. مانفرد با نوه اش اسکیت بازی می کند و انا تا ساعت 4 صبح می رقصد. بنظر می رسد که انها نسخه کودکیشان را کاملا فراموش کرده اند و همچنان سرزنده و شاداب به زندگی ادامه می دهند. آری دوست عزیز! شاد زیستن، خوشبخت بودن و موفق بودن بستگی به خود ما دارد.
بعضی از مردم اصرار دارند که خود را به دیگران بشناسند و ثروت و سواد و مقام خود را به رخ انها بکشند اما این ادمها در درون خود زجر می کشند زیرا شادی انها در گرو تفکرات دیگران است ( این که چگونه درباره انها فکر شود و چگونه و تا چه حد مورد توجه و تحسین قرار بگیرند). مهم بودن را فراموش کنید تا آرامش نصیبتان شود. هر چه کمتر نیازمند تحسین دیگران باشید، بیشتر تحسین می شوید.
به موفقیت خود و بهبود و التیام روابط خود و حل و فصل مشکلات خود ایمان و امید داشته باشید. با ایمان می توانید کوهی را جابجا کنید. اگر ایمان داشته باشید حتما موفق خواهید شد. نیروی ایمان نه چیز سحرانگیز است و نه اسرارامیز. ایمان به این شکل عمل می کند: اعتقاد به اینکه من از عهده این کار بر می ایم و هرگاه باور داشته باشیم که می توانیم کاری انجام دهیم روش انجام ان کار پیدا خواهد شد. خود من در مراحل مختلف زندگی بارها و بارها نقش و ثمره اجاز امید و ایمان را دیده ام. مواردی در زندگی من وجود داشته است که حل و فصل انها برای هر کسی محال و غیر ممکن می نمود اما من بواسطه امید و ایمان و توکل به خدا به طرز ناباورانه ای انها را ممکن و شدنی ساخته ام.
چگونه بر نیروی ایمان خود بیافزاییم؟
به پیروزی بیندیشید و هرگز به شکست فکر نکنید. افکار نوید بخش را جایگزین افکار یاس الود کنید. وقتی با وضعیت دشواری روبرو می شوید به خود بگویید موفق خواهم شد. وقتی با کسی رقابت می کنید بخود بگویید من در ردیف بهترین ها هستم و وقتی فرصتی بشما روی می اورد بخود بگویید می توانم انجامش بدهم. اجازه دهید روند افکارتان تحت نفوذ شعار پیروز خواهم شد، باشد.
دائما بخود گوشزد کنید که از انچه تصور می کنید بهتر هستید. مردم موفق به هیچ وجه خارق العاده نیستند، موفق بودن مستلزم هوش برتر نیست، هیچ رمز و رازی ندارد و به بخت و اقبال هم متکی نیست. افراد موفق ادمهایی معمولی هستند که از اعتماد به نفس و ایمان بیشتری برخوردارند. هرگز خود را دست کم نگیرید.
بزرگ اندیش باشید. میزان موفقیت شما ، میزان بینش شما را تعیین میکند اگر اهداف کوچک را مد نظر قرار دهید باید در انتظار نتایج کوچک هم باشید. اهداف بلند را در نظر بیاورید تا به موفقیت های بزرگ دست پیدا کنید. این نکته را هم فراموش نکنید: بیشتر ایده ها و نقشه های بزرگ اگر اسانتر از ایده ها و نقشه های کوچک نباشد، دشوارتر از انها هم نخواهد بود.
هیچ وقت خودتان را کم هوش و دیگران را باهوش تصور نکنید. خودتان را دست کم نگیرید، روی امتیازهایتان حساب کنید، استعدادهای خود را کشف کنید. به یاد داشته باشید که میزان هوش شما هیچ اهمیتی ندارد بلکه نوع استفاده از ان هوش مطرح است. بجای نگرانی درباره ضریب هوش خود، فکرتان را بکار بیاندازید.
روزی چند بار به خود یاداوری کنید که نگرش های من مهمتر از هوش من است. در منزل و محل کار نگرش های مثبت را به کار بیندازید. در هر کاری دلایل پیروزی را بشمارید نه دلایل شکست تان را. نگرش دارم برنده می شوم را بدست اورید. بیاد داشته باشید که توانایی فکر کردن با ارزش تر از توانایی حفظ کردن اطلاعات است.
