الرئيسية
همه ما در زندگي لحظاتي را داشته ايم که به نصيحت ديگران پرداخته ايم يا مورد نصيحت اطرافيان قرار گرفته‌ايم. لحظاتي که مشغول نصيحت ديگران بوديم احساس مي کرديم که کاملا بر موضوع مورد بحث تسلط داريم و راه درست و غلط آن را به روشني مي دانيم. اما بايد ببينيم طرف مقابل که مورد نصيحت ما قرار گرفته هم چنين اعتقادي نسبت به ما دارد؟ يا اين که تصور مي کند خود ما هم در اين راه به موفقيت چنداني نرسيده‌ايم. البته بهتر است از افرادي که در مسير مشابه شکست خورده اند مشاوره اي گرفته شود تا با شناخت اشتباه يا ضعف آن ها تجربه‌ي تکرار نشدني براي فرد وجود آيد، ولي هيچ کسي تمايل ندارد مورد نصيحت فردي قرار بگيرد که به وضوح مشخص است خود او به توصيه هاي خودش عمل نمي کند. مثلا پدري که زمان برخورد با مشکل يا اتفاقي عصباني مي گردد و موجب مي شود خانواده اش تحت تاثير عواقب آن قرار بگيرند، اگر بخواهد در مورد شکيبايي و آرامش رواني با فرزندان خود صحبت کند، نمي تواند به نتيجه مطلوبي دست يابد. زيرا وقتي که به توصيه هاي ايده آل و رمانتيک مي پردازد فرزندان او به اين فکر مي کنند که اگر اين راه امکان پذير بود يا بهتر از عصبانيت بود خود پدر از آن استفاده مي کرد يا دست کم سعي مي کرد نشان دهد به آن ها توجه دارد.
نصايح بي ارزش
وقتي که به نصيحت ديگران مي پردازيم اولين تصوري که در ذهن آن ها ايجاد مي شود اين است که خود ما از اين توصيه ها چگونه بهره برده ايم و چه ميزان در اين راه موفق بوده ايم يا اين که چه ميزان در راه تجربه يا تخصص و اطلاعات داريم. بهتر است زماني ديگران را نصيحت کنيم و يا راه کاري به آن ها توصيه نماييم که خودمان در آن راه با سربلندي و افتخار موفق و پيروز شده باشيم يا اطلاعات و تجربه و تخصص کافي در آن زمينه داشته باشيم، به عبارتي در رابطه با موضوع مورد نظر، يقين داشته باشيم که بيشتر از فرد نصيحت شونده مي‌دانيم.
چگونه نصيحت کنيم.
هنگام نصيحت ديگران با يد به موقعيت و شرايط فرد مورد نظر توجه داشت و همچنين آگاه باشيم که گفته هاي ما خلاف برنامه و مغاير با عقايد و خواسته هاي وي نباشد، يا اينکه اطلاعت و تجربه ما کم تر از خود او نباشد. زيرا در اين وضعيت نه تنها او به نصايح ما توجه نمي کند، بلکه از اعتبار و احترام ما هم در نزد خود مي کاهد.
اگر در مورد فردي احساس دلسوزي مي کنيم و وظيفه خود مي دانيم تا او را از اشتباهش باز داريم بايد با زباني او را راهنمايي کنيم که احساس نکند ما او را ضعيف و جاهل مي شماريم. نصايح ما بايد جنبه انتقادي يا تمسخر نداشته باشد و درصدد تخريب ديگران به کار گرفته نشود، ضمن اين که با عنوان آن اعصاب و روان فرد تحريک نگردد.
تفاوت نصيحت کننده دلسوز با فرد غرض دار
البته افرادي را که از روي دلسوزي نصيحت مي کنند مي توان از کساني که به دلايل بالا و يا خودنمايي، اقدام به ارشاد ديگران مي کنند تشخيص داد. زيرا آدم هاي دلسوز مي دانند که چطور بايد ديگران را نصيحت کنند که به دل آن ها بنشيد و تاثير بگذارد. آن ها مي دانند که نصيحت و سرزنش بايد در محلي خلوت و دور از حضور افراد ديگر و با مهرباني و ذکر دلايل منطقي و عواقب و مزاياي آن صورت پذيرد. افراد دلسوز به گونه‌اي صحبت مي کنند که ديگران احساس آرامش و خرسندي مي کنند و بدون اينکه بي جهت از اعمال خود دفاع کنند تن به نصايح آن ها مي دهند.
وقتي کسي را نصيحت مي کنيد، وانمود کنيد مدعي نيستيد که بيشتر از او مي دانيد، بلکه احساس مي کنيد که در اين راه مشکلاتي وجود دارد و سپس با بيان اينکه قصد کمک و راهنمايي او را داريد مطالبتان را بيان کنيد.
نکته آخر
اين مطلب را هم يادتان باشد، اين شما نيستيد که بايد صحت رفتار و اعمال خود را تاييد کنيد و با تاييد آن از جانب خودتان مهر داناترين را بر پيشاني خود بزنيد، در حقيقت ديگران هستند که با مشاهده اعمال و رفتار شما درصد صحت اعمال و کردار شما را مي سنجند و نسبت به آن از رفتارهاي شما الگو برداري مي کنند.
________________________ نظرات يکي از دوستان _________________________
انسان ها هميشه دوست دارند که در محيطي زندگي کنند که منطبق با خصوصيات خودشان و تمايلاتشان باشد همه چيز بر وفق مراد خودشان باشد دوست دارند هر چيزي که با افکار و سليقه شان تطابق ندارد را بردارند و چيزي را جايگزين آن کنند که در کنار آن اساسا آرامش بيشتري داشته باشند و اين همان انگيزه اصلي فرد نصيحت کننده ميتواند باشد ! البته ناگفته نماند که بعضي ها دچار مشکلات ديگر هم هستند و آن ابراز عقيده کردن صرفا در جهت بزرگ نمايي خودشان و يا تحقير ديگران است.
شناخت اين افراد البته کار ساده ايست کافيست به زندگي و رفتارهايشان توجه کنيم تا ببينيم اثري از آن همه نصيحت ها در زندگي شخصيشان ميبينيم ! يکي ديگر از علايم اين افراد اينست که بسيار علاقه مند به نصيحت است و اما اگر مورد نصيحت واقع شود دجار عکس العمل ميشود ! و معمولا حراف است و همچنين مصر در القاء انديشه هايش . و اين همان علايمي است که يک نصيحت کننده واقعي بايد از آن پرهيز کنند . ما بايد به اين نکته توجه داشته باشيم که بهترين نصيحت کننده سر ِ خود سوژه است که بايد به سنگ بخورد تا او را از تکرار اشتباهات باز بدارد و نه هيچ فرد ديگر . اين بيش از همه يک قانون است که در مورد بشر مصداق دارد . به اولين داستاني که خداوند در قرآن ميپردازد دقت کنيد که ميفرمايد ما به آدم و حوا گفتيم که در اين بهشت خوش باشيد اما به آن ميوده نزديک نشويد ... ولي آنها نزديک شدند و از بهشت رانده شدند ... وسپس از گناه خود آگاه شدند و توبه کردند . و نيز بار ها به پيامبر اکرم ميفرمايد جان عزيزت را بزحمت نينداز آنها براه حق نميايند مگر خدا بخواهد ( ! ) ...
پس بر اين مبناست که ميبينيم در مورد افراد خطا کار في البداهه نميبايست ابتکار عمل بخرج داد مگر اينکه او خودش به سمت شما بيايد و از شما طلب راهنمايي کند . و اين لحظه طلايي براي شماست تا بهترين شيوه را براي نصيحت بکار ببريد . اما براي نصيحت کردن شما بايستي واجد شرايط باشيد مثال حضرت علي را که از کودکي حتما شنيده ايد ماجرا رطب خوردن ...
شما مطمئن باشيد اولين شرط موثر بودن نصيحتتنان عامل بودنتان به آن است در اين هيچ شکي نداشته باشيد اين يک قانون است اما قانون دوم اينکه خودتان آدم با تجربه اي باشيد و يا از افراد با تجربه بسيار آموخته باشيد مطالعات و وسعت نظر کافي داشته باشيد و از کمتر زوايايي در آن مورد خاص بي اطلاع باشيد . قانون سوم اينکه سعي نکنيد همان لحظه و بيدرنگ شروع به سخنراني کنيد سوژه را کمي معطل و نگران و مشتاق نگهداريد تا هرجه بيشتر به نظر شما توجه بخرج دهد هر چيز سهل الوصول از ارزش کمتري برخوردار است اين يک قانون است .
قانون سوم اما اينکه بخودتان هم وقت کافي بدهيد شما تصور کنيد که چرا بعضي از سخنواران تاثير گذار هستند و برخي ديگر نيستند ؟ يک دليل آن انسجام و قالب بندي مطالبي است که رعايت ميکنند يک پراکنده گو هر چند هم که سخنانش سرشار از کليد هاي طلالي باشد اما ممکن است يکي دو موردش بياد مستمعانش بماند اما اگر هر مطلب در مکان و موقعيت خودش مطرح شود آنگاه است که ميبينيد مردم بي اختيار از صندلي هايشان بلند ميشوند و دقايقي چند شروع ميکنند به کف زدن و تحسين کردن . پس براي نصيحت کردن لازم است تا سخنور ماهري باشيد .
اما قانون چهارمي که به ذهنم ميرسد اينکه حتي الامکان سعي کنيد بزنيد به هدف يعني چي يعني اينکه از حاشيه روي پرهيز کنيد چرا که فرصت تاثير پذيري بسيار کوتاه است و طرف شما کلي با خودش کلنجار رفته تا متقاعد شده بيايد بنشيند در پاي شما تا از شما کمک بگيرد کاري که قبلا هرگز نميکرد به هيچ قيمت .
هدف مندي و پيدا کردن نقطه خال در هدف کاري نيست که شما بدون تجربه بتوانيد به آن دست يابيد به مطالعه و روانکاوي فرد مورد مشاوره ( سوژه ) نياز فراوان دارد . بر طبق اين قانون اجازه دهيد تا جاييکه ممکن است او از خودش بگويد سعي کنيد مشتاق شنيدن باشيد تا گفتن . تا او احساس نزديکي و برادري بيشتر با شما بکند سعي نکنيد تا وادارش کنيد به خطوط قرمز خودش وارد شود بلکه اگر خودش خواست در نهايت سکوت در محيط ممنوعه او فقط يک شنونده صامت باشيد اينجا منطقه حساسي است هيجان زده نشويد و مواظب باشيد .
پنچم در مشاوره و نصيحت کردن تمامي مطلب را به يکباره ارايه نکنيد در چند دوره کار را ادامه دهيد تا فرصت جمع بندي هم براي شما و هم براي سوژه تان باشد ولي هيچگاه از هدف دور نشويد و حول آن چرخ بزنيد هميشه مسائل فرعي هستند که کار را خراب ميکنند و شما را به بيراهه ميکشانند و از تاثير گذاري کلامتان بطور باورنکردني ميکاهند .
اما قانون ششم اينکه ارتباط بدني داشتن بسيار موثر است اين ارتباط از نگاه کردن است تا گرفتن دست سوژه تان به نسبت عرفي که با او داريد . هيچگاه نگاهتان را از دهان سوژه دور نکنيد به اعتقاد من نگاه به دهان از نگاه به چشم به هنگام صحبت او مهم تر است و وقتي کلامش به پايان ميرسد به چشمانش خيره شويد سوژه اين حرکت را ميفهمد و با آن ارتباط برقرار ميکند . . اگر دچار تالم شد دست او را در دست خود بگيريد و نوازشش کنيد اين کار او را بسيار آرام ميکند و به شما نزديکترش ميکند شما اگر بتوانيد به او نزديک شويد است که ميتوانيد با زمزمه تان با او ارتباط برقرار کنيد وگرنه از دور چندان موفق نخواهيد بود ... باقي نکات را حين تجاربتان خود از من بهتر خواهيد آموخت !
نصايح بي ارزش
وقتي که به نصيحت ديگران مي پردازيم اولين تصوري که در ذهن آن ها ايجاد مي شود اين است که خود ما از اين توصيه ها چگونه بهره برده ايم و چه ميزان در اين راه موفق بوده ايم يا اين که چه ميزان در راه تجربه يا تخصص و اطلاعات داريم. بهتر است زماني ديگران را نصيحت کنيم و يا راه کاري به آن ها توصيه نماييم که خودمان در آن راه با سربلندي و افتخار موفق و پيروز شده باشيم يا اطلاعات و تجربه و تخصص کافي در آن زمينه داشته باشيم، به عبارتي در رابطه با موضوع مورد نظر، يقين داشته باشيم که بيشتر از فرد نصيحت شونده مي‌دانيم.
چگونه نصيحت کنيم.
هنگام نصيحت ديگران با يد به موقعيت و شرايط فرد مورد نظر توجه داشت و همچنين آگاه باشيم که گفته هاي ما خلاف برنامه و مغاير با عقايد و خواسته هاي وي نباشد، يا اينکه اطلاعت و تجربه ما کم تر از خود او نباشد. زيرا در اين وضعيت نه تنها او به نصايح ما توجه نمي کند، بلکه از اعتبار و احترام ما هم در نزد خود مي کاهد.
اگر در مورد فردي احساس دلسوزي مي کنيم و وظيفه خود مي دانيم تا او را از اشتباهش باز داريم بايد با زباني او را راهنمايي کنيم که احساس نکند ما او را ضعيف و جاهل مي شماريم. نصايح ما بايد جنبه انتقادي يا تمسخر نداشته باشد و درصدد تخريب ديگران به کار گرفته نشود، ضمن اين که با عنوان آن اعصاب و روان فرد تحريک نگردد.
تفاوت نصيحت کننده دلسوز با فرد غرض دار
البته افرادي را که از روي دلسوزي نصيحت مي کنند مي توان از کساني که به دلايل بالا و يا خودنمايي، اقدام به ارشاد ديگران مي کنند تشخيص داد. زيرا آدم هاي دلسوز مي دانند که چطور بايد ديگران را نصيحت کنند که به دل آن ها بنشيد و تاثير بگذارد. آن ها مي دانند که نصيحت و سرزنش بايد در محلي خلوت و دور از حضور افراد ديگر و با مهرباني و ذکر دلايل منطقي و عواقب و مزاياي آن صورت پذيرد. افراد دلسوز به گونه‌اي صحبت مي کنند که ديگران احساس آرامش و خرسندي مي کنند و بدون اينکه بي جهت از اعمال خود دفاع کنند تن به نصايح آن ها مي دهند.
وقتي کسي را نصيحت مي کنيد، وانمود کنيد مدعي نيستيد که بيشتر از او مي دانيد، بلکه احساس مي کنيد که در اين راه مشکلاتي وجود دارد و سپس با بيان اينکه قصد کمک و راهنمايي او را داريد مطالبتان را بيان کنيد.
نکته آخر
اين مطلب را هم يادتان باشد، اين شما نيستيد که بايد صحت رفتار و اعمال خود را تاييد کنيد و با تاييد آن از جانب خودتان مهر داناترين را بر پيشاني خود بزنيد، در حقيقت ديگران هستند که با مشاهده اعمال و رفتار شما درصد صحت اعمال و کردار شما را مي سنجند و نسبت به آن از رفتارهاي شما الگو برداري مي کنند.
________________________ نظرات يکي از دوستان _________________________
انسان ها هميشه دوست دارند که در محيطي زندگي کنند که منطبق با خصوصيات خودشان و تمايلاتشان باشد همه چيز بر وفق مراد خودشان باشد دوست دارند هر چيزي که با افکار و سليقه شان تطابق ندارد را بردارند و چيزي را جايگزين آن کنند که در کنار آن اساسا آرامش بيشتري داشته باشند و اين همان انگيزه اصلي فرد نصيحت کننده ميتواند باشد ! البته ناگفته نماند که بعضي ها دچار مشکلات ديگر هم هستند و آن ابراز عقيده کردن صرفا در جهت بزرگ نمايي خودشان و يا تحقير ديگران است.
شناخت اين افراد البته کار ساده ايست کافيست به زندگي و رفتارهايشان توجه کنيم تا ببينيم اثري از آن همه نصيحت ها در زندگي شخصيشان ميبينيم ! يکي ديگر از علايم اين افراد اينست که بسيار علاقه مند به نصيحت است و اما اگر مورد نصيحت واقع شود دجار عکس العمل ميشود ! و معمولا حراف است و همچنين مصر در القاء انديشه هايش . و اين همان علايمي است که يک نصيحت کننده واقعي بايد از آن پرهيز کنند . ما بايد به اين نکته توجه داشته باشيم که بهترين نصيحت کننده سر ِ خود سوژه است که بايد به سنگ بخورد تا او را از تکرار اشتباهات باز بدارد و نه هيچ فرد ديگر . اين بيش از همه يک قانون است که در مورد بشر مصداق دارد . به اولين داستاني که خداوند در قرآن ميپردازد دقت کنيد که ميفرمايد ما به آدم و حوا گفتيم که در اين بهشت خوش باشيد اما به آن ميوده نزديک نشويد ... ولي آنها نزديک شدند و از بهشت رانده شدند ... وسپس از گناه خود آگاه شدند و توبه کردند . و نيز بار ها به پيامبر اکرم ميفرمايد جان عزيزت را بزحمت نينداز آنها براه حق نميايند مگر خدا بخواهد ( ! ) ...
پس بر اين مبناست که ميبينيم در مورد افراد خطا کار في البداهه نميبايست ابتکار عمل بخرج داد مگر اينکه او خودش به سمت شما بيايد و از شما طلب راهنمايي کند . و اين لحظه طلايي براي شماست تا بهترين شيوه را براي نصيحت بکار ببريد . اما براي نصيحت کردن شما بايستي واجد شرايط باشيد مثال حضرت علي را که از کودکي حتما شنيده ايد ماجرا رطب خوردن ...
شما مطمئن باشيد اولين شرط موثر بودن نصيحتتنان عامل بودنتان به آن است در اين هيچ شکي نداشته باشيد اين يک قانون است اما قانون دوم اينکه خودتان آدم با تجربه اي باشيد و يا از افراد با تجربه بسيار آموخته باشيد مطالعات و وسعت نظر کافي داشته باشيد و از کمتر زوايايي در آن مورد خاص بي اطلاع باشيد . قانون سوم اينکه سعي نکنيد همان لحظه و بيدرنگ شروع به سخنراني کنيد سوژه را کمي معطل و نگران و مشتاق نگهداريد تا هرجه بيشتر به نظر شما توجه بخرج دهد هر چيز سهل الوصول از ارزش کمتري برخوردار است اين يک قانون است .
قانون سوم اما اينکه بخودتان هم وقت کافي بدهيد شما تصور کنيد که چرا بعضي از سخنواران تاثير گذار هستند و برخي ديگر نيستند ؟ يک دليل آن انسجام و قالب بندي مطالبي است که رعايت ميکنند يک پراکنده گو هر چند هم که سخنانش سرشار از کليد هاي طلالي باشد اما ممکن است يکي دو موردش بياد مستمعانش بماند اما اگر هر مطلب در مکان و موقعيت خودش مطرح شود آنگاه است که ميبينيد مردم بي اختيار از صندلي هايشان بلند ميشوند و دقايقي چند شروع ميکنند به کف زدن و تحسين کردن . پس براي نصيحت کردن لازم است تا سخنور ماهري باشيد .
اما قانون چهارمي که به ذهنم ميرسد اينکه حتي الامکان سعي کنيد بزنيد به هدف يعني چي يعني اينکه از حاشيه روي پرهيز کنيد چرا که فرصت تاثير پذيري بسيار کوتاه است و طرف شما کلي با خودش کلنجار رفته تا متقاعد شده بيايد بنشيند در پاي شما تا از شما کمک بگيرد کاري که قبلا هرگز نميکرد به هيچ قيمت .
هدف مندي و پيدا کردن نقطه خال در هدف کاري نيست که شما بدون تجربه بتوانيد به آن دست يابيد به مطالعه و روانکاوي فرد مورد مشاوره ( سوژه ) نياز فراوان دارد . بر طبق اين قانون اجازه دهيد تا جاييکه ممکن است او از خودش بگويد سعي کنيد مشتاق شنيدن باشيد تا گفتن . تا او احساس نزديکي و برادري بيشتر با شما بکند سعي نکنيد تا وادارش کنيد به خطوط قرمز خودش وارد شود بلکه اگر خودش خواست در نهايت سکوت در محيط ممنوعه او فقط يک شنونده صامت باشيد اينجا منطقه حساسي است هيجان زده نشويد و مواظب باشيد .
پنچم در مشاوره و نصيحت کردن تمامي مطلب را به يکباره ارايه نکنيد در چند دوره کار را ادامه دهيد تا فرصت جمع بندي هم براي شما و هم براي سوژه تان باشد ولي هيچگاه از هدف دور نشويد و حول آن چرخ بزنيد هميشه مسائل فرعي هستند که کار را خراب ميکنند و شما را به بيراهه ميکشانند و از تاثير گذاري کلامتان بطور باورنکردني ميکاهند .
اما قانون ششم اينکه ارتباط بدني داشتن بسيار موثر است اين ارتباط از نگاه کردن است تا گرفتن دست سوژه تان به نسبت عرفي که با او داريد . هيچگاه نگاهتان را از دهان سوژه دور نکنيد به اعتقاد من نگاه به دهان از نگاه به چشم به هنگام صحبت او مهم تر است و وقتي کلامش به پايان ميرسد به چشمانش خيره شويد سوژه اين حرکت را ميفهمد و با آن ارتباط برقرار ميکند . . اگر دچار تالم شد دست او را در دست خود بگيريد و نوازشش کنيد اين کار او را بسيار آرام ميکند و به شما نزديکترش ميکند شما اگر بتوانيد به او نزديک شويد است که ميتوانيد با زمزمه تان با او ارتباط برقرار کنيد وگرنه از دور چندان موفق نخواهيد بود ... باقي نکات را حين تجاربتان خود از من بهتر خواهيد آموخت !