سری 3

چو کس با زبان دلم آشنا نیست
چه بهتر که از شکوه خاموش باشم
چو یاری مرا نیست همدرد، بهتر
که از یاد یاران فراموش باشم

خودت رفتی ولی عشقت نرفته ... من عاشق تر شدم هفته به هفته

از تو دلگیرم ... از عاشقی سیرم ... درسته بی تو میمیرم ... ولی ایندفعه میرم

گفتمش دل می خری؟
پرسید چند؟
گفتمش دل مال تو تنها بخند!
خنده کرد و دل زدستانم ربود. تا به خود بازآمدم، او رفته بود! دل زدستش روی خاک افتاده بود! جای پایش روی دل جامانده بود ...

دیگه بی تو نمیمیرم ...
تو هم با بی کسیت سر کن
تو حقت بدتر از اینه که دل تنگم بمونی ...

بر زخم دلم گل معطر نزدی

گفتی که اگر شود می آیم اما

مرد این دل و آخرش به او سر نزدی

از قدیما گفتن کوه هرگز به کوه نمی رسه دل بسوزون ولی بدون آدم به آدم می رسه

تنها آرزوم اینه که یه روزم برسه

چشمای تو مثه ابرااااااا ببــــاره

من منتظرت شدم ولی در نزدی

ای آنکه به تقریرو بیان دم زنی از عشق ...

ما با تو نداریم سخن خیرو سلامت.

دلمو شکستی بازم دوبـــاره

اما بدون چوبه خدا صدا نداره

دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست
شکسته باد آن که دلش این چنین می خواست ...

سکوت دردناکترین پاسخ من به بیرحمی های توست!

با خیال تو هنوزم مثه هر روز و همیشه هر شب حافظه من پر تصویر تو میشه ...

یک لحظه تو را زمن جدا دوست نداشت

ای آیینه دار خلوتم باور کن

اندازه من کسی تو را دوست نداشت

گفتی نفرین می کنی؟

گفتم نه ...فقط از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه ....

هنوزم از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه .....

ما ز یاران چشم یاری داشتیم، خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

نمی بخشمت ....
بخاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی .... بخاطر تمام غمهایی که بر صورتم نشاندی ....

نمی بخشمت .... بخاطر دلی که برایم شکستی ...... بخاطر احساسی که برایم پرپر کردی .....

نمی بخشمت .... بخاطر زخمی که بر وجودم نشاندی ..... بخاطر نمکی که بر زخمم گذاردی ....

و می بخشمت بخاطر عشقی که بر قلبم حک کردی

دل عشق پر از رنگ و ریا دوست نداشت

خودم را خاک پایت کرده بودم ندانستم که بی مهری وگرنه همان اول رهایت کرده بودم !

به تو سپرده بودمش، با هزار و یک امید ....

و حالا برای هزار و یکمین بار دلم را می برم تا شکستگی اش را گچ بگیرند !!!

گاهی شکستن دلی کمتر از آدم کشی نیست.

چند روزیست که این دل می شکند.
اه ....

تو همیشه می شکنی و من همیشه فراموش می کنم مگر تو انها را زنده کنی.

اما نمی دانم چرا این دفه نمی توان فراموش کنم.

شاید دگر از قلبم، تکیه نباشد برای محبت و فراموشی آن.

مطمئن باش، برو ...
ضربه ات کاری بود، دل من سخت شکست ...

و چه زشت به من و سادگیم خندیدی
به من و عشقی پاک ، که پر از یاد تو بود ...

و به این قلب یتیم
که خیالم می گفت تا ابد مال تو بود ...

تو برو تا راحت تر
تکه های دل خود را آرام سر هم بند زنم

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است
شیشه بشکسته را پیوند کردن مشکل است

خیلی ها نفرین می نن ... تلافی می کنن ... اما نه ... نفرین من ...
الهی اونی که دوستش داری تنهات نذاره ...
تلافی من .... میرم تا به اون برسی ...
سره راهت نباشم ... راستی ... قد من
دوست داره ...

یک روز فکر می کردم اگر او را با غریبه ای ببینم شهر را به اتش می کشم اما امروز برای دیدنش حاضر نیستم حتی کبریتی روشن کنم

دلم را مبتلایت کرده بودم

تو صادقانه گفتی در خانه قلبت هیچ جایی برای من نیست

من بر قلب سنگی ات بوسه می زنم که با من صادق بود