الرئيسية
در زمینه اسرار نبوغ انیشتن
تا کنون کار های جالب توجهی انجام شده است که پاره ای از این کارها در
زمان زندگی او و تعدادی در زمان بعد از مرگ او انجام گرفته است. برای مثال
انجام انواع ازمایشات مربوط به علکرد الکتریکی مغز وی(به وسیله کرفتن نوار
مغزی ابتدایی ) از این جمله محسوب می شوند.
اما بعد از مرگ وی شخصی به نام دکتر هاروی با عمل جراحی مغز وی را از
جمجمه اش خارج و در محلی نگهداری کرد. هر چند این عمل به صورت مخفیانه و
غیرقانونی انجام گرفت و بعدها مشکلات زیادی برای او به وجود اورد اما
امکان مطالعات بعدی بر روی مغز انیشتن را امکان پذیر کرد.متن زیر ترجمه
نوشته ایست که توسط دکتر marian diamond به قلم تحریر د رامده و شرح یکی
از این آزمایشات بر مغز انیشتن است:
هیجان کشف کردن مسری است.یافته های جدید اغوا کننده و بدون توقف ما را
راهنمایی می کنند.اما چه عاملی باعث شد من مطالعه بر روی نسبت glial cells
به neuron را در مغز انیشتن آغاز کنم؟ جواب این مسئله را در یک گزاره ساده
نمی توان یافت. بلکه بر پایه سال ها کار و مطالعه اثرات محیط بر اناتومی
مغز بنا شده است.
بازسازی سری اتفاقاتی که منجر به یافتن تعداد نهایی سلول ها می شود یک کار
سخت و طاقت فرسا بود اما با وجود تمام این سختی ها عوامل زیادی بودند که
ما را در راه تحقق این هدف یاری کردند. که عبارتند از:
1- همکاری با یک پروفسور(gerhald von bonin) در حدود 25 سال پیش
2- نتایج یک تحقیق که نشان می داد در مغز موش هایی که در محیط غنی زندگی
می کنند ، در مقایسه با مغز موش هایی که در محیط فقیرتر زندگی می کنند
تعداد glial cells به ازای هر neuron بیشتر است.
3- عکسی از مجله science که جعبه ای مقوایی را نشان می داد که در داخل یک میز تعبیه شده بود و در درون ان مغز انیشتن نگهداری می شد.
4- در یک بعد از ظهر آرام که به نظر می رسید همه مشغول کاری باشند من آنقدر وقت آزاد داشتم که بتوانم در مورد مسائل بالا فکر کنم.
5- استفاده از فناوری های عالی و بررسی های آماری
این ها همه باعث شد تا من به همان سادگی که که هم اکنون یک نفر می تواند
محاسبه کند که 1+2+3+4 چند می شود تفاوت بین نسبت glial cells و neurons
را در مغز انیشتن را در مقایسه با نمونه های گرفته شده از مغز چند فرد
دیگر نیز قابل مقایسه است.حال هرکدام از قسمت های معادله بالا را بیشتر
شرح می دهم.
1- یک روز در آزمایشگاه مطالعاتی پروفسور von bonin این موضوع را بیان کرد
که فکر می کنمinferior parietal cortex از prefrontal cortex توسعه بیشتری
پیدا کرده است. و از انجا که شمار glial cells نسبت به neuron هم زمان با
پیشرفت و بالا رفتن در درخت philogenetic افزایش می یابد. این طور در نظر
گرفتیم که هر چه یک ناحیه توسعه یافته تر باشد باید نسبت glial cells به
neurons هم بیشتر باشد.
سپس از مغزهای نگه داشته شده 11 مرد، یک سری نمونه به اندازه بلور شکر از
prefrontal cortex و inferior parietal cortex سمت راست و چپ مغز
برداشتیم. یعنی 44 نمونه،نسبت glial cells به neurons نشان داد که در
prefrontal cortex تعداد glial cells به ازای هر neuron در مقایسه با
inferior Parietal lob بیشتر است. به این ترتیب یک نسبتglial cellsبه
neuron را بر اساس اطلاعات علمی به دست آوردیم.
2- در حدود دهه 1960 میلادی کارشناسان و متخصصان ازمایشگاه چوزف التمن در
پوردو و ما، فهمیدیم در cerebral cortex از مغز موشهایی که در محیط زیست
غنی زندگی می کنند تعداد glial cells به neurons” فعال “cortex در مقایسه
با مغز موش هایی که در محیط فقیرتر زندگی می کنند بیشتر است.
نورون های فعال cortex احتیاج به سلول های حمایتی glial cells دارند. و در
ضمن باید توجه داشت که شمار نورون ها بعد از تولد زیاد نمی شوند در حالی
که تعداد glial cells زیاد می شود.
3- تعدادی از دانشجویان عکس جعبه مغز انیشتین را از مجلهscience بریده و
به دیوار ازمایشگاه نسب کردند زیر نویس مشخص می کرد که این مغزدر کانزاز
نگه داری می شود.
4- یک روز که من در دفتر کار همسرم در UCLA نشسته بودم با خود فکر کردم که
ایا می توان فقط4 قطعه ازمغز انیشتین که قابل مقایسه نمونه های خودم در
ازمایشگاه باشد را بدست اورم.پس گوشی تلفن را برداشتم و با دانشگاه
کانزاز( بخش ANOTAMY) تماس گرفتم و مطلع شدم که مغز انیشتین در اختیار
tomas harvey درweston است . بعد از 3 سال مذاکرات تلفنی که هر 6 ماه 1
بار انجام می شد سرانجام من 4 قطعه لازم را دریافت کردم
5- به کمک 1 تکنسین عالی و یک کارشناس امار(یک دانشمند به ندرت به تنهایی
کار می کند) ما متوجه شدیم که در مغز انیشتن و در هر 4 قطعه ازمایش شده در
مقایسه با همان قطعات از مغز 11 مرد دیگر، تعداد glial cellبه neuron
بیشتری وجود دارد و فقط در left parietal lob ان این نسبت به طور مشخصی
بیشتر بود.اگر چه این تفاوت به طور غیر معمول بیشتر بود اما ما فقط یک
انیشتن داشتیم که با 11 مرد دیگرمان مقایسه کنیم.وگرنه اگر ما 11 انیشتن
داشتیم این یافته قابل اعتمادتر می شد. به هر حال این مطالعه اولین قدم در
این راه بود که تا بحال کسی بر نداشته بود.
تا کنون کار های جالب توجهی انجام شده است که پاره ای از این کارها در
زمان زندگی او و تعدادی در زمان بعد از مرگ او انجام گرفته است. برای مثال
انجام انواع ازمایشات مربوط به علکرد الکتریکی مغز وی(به وسیله کرفتن نوار
مغزی ابتدایی ) از این جمله محسوب می شوند.
اما بعد از مرگ وی شخصی به نام دکتر هاروی با عمل جراحی مغز وی را از
جمجمه اش خارج و در محلی نگهداری کرد. هر چند این عمل به صورت مخفیانه و
غیرقانونی انجام گرفت و بعدها مشکلات زیادی برای او به وجود اورد اما
امکان مطالعات بعدی بر روی مغز انیشتن را امکان پذیر کرد.متن زیر ترجمه
نوشته ایست که توسط دکتر marian diamond به قلم تحریر د رامده و شرح یکی
از این آزمایشات بر مغز انیشتن است:
هیجان کشف کردن مسری است.یافته های جدید اغوا کننده و بدون توقف ما را
راهنمایی می کنند.اما چه عاملی باعث شد من مطالعه بر روی نسبت glial cells
به neuron را در مغز انیشتن آغاز کنم؟ جواب این مسئله را در یک گزاره ساده
نمی توان یافت. بلکه بر پایه سال ها کار و مطالعه اثرات محیط بر اناتومی
مغز بنا شده است.
بازسازی سری اتفاقاتی که منجر به یافتن تعداد نهایی سلول ها می شود یک کار
سخت و طاقت فرسا بود اما با وجود تمام این سختی ها عوامل زیادی بودند که
ما را در راه تحقق این هدف یاری کردند. که عبارتند از:
1- همکاری با یک پروفسور(gerhald von bonin) در حدود 25 سال پیش
2- نتایج یک تحقیق که نشان می داد در مغز موش هایی که در محیط غنی زندگی
می کنند ، در مقایسه با مغز موش هایی که در محیط فقیرتر زندگی می کنند
تعداد glial cells به ازای هر neuron بیشتر است.
3- عکسی از مجله science که جعبه ای مقوایی را نشان می داد که در داخل یک میز تعبیه شده بود و در درون ان مغز انیشتن نگهداری می شد.
4- در یک بعد از ظهر آرام که به نظر می رسید همه مشغول کاری باشند من آنقدر وقت آزاد داشتم که بتوانم در مورد مسائل بالا فکر کنم.
5- استفاده از فناوری های عالی و بررسی های آماری
این ها همه باعث شد تا من به همان سادگی که که هم اکنون یک نفر می تواند
محاسبه کند که 1+2+3+4 چند می شود تفاوت بین نسبت glial cells و neurons
را در مغز انیشتن را در مقایسه با نمونه های گرفته شده از مغز چند فرد
دیگر نیز قابل مقایسه است.حال هرکدام از قسمت های معادله بالا را بیشتر
شرح می دهم.
1- یک روز در آزمایشگاه مطالعاتی پروفسور von bonin این موضوع را بیان کرد
که فکر می کنمinferior parietal cortex از prefrontal cortex توسعه بیشتری
پیدا کرده است. و از انجا که شمار glial cells نسبت به neuron هم زمان با
پیشرفت و بالا رفتن در درخت philogenetic افزایش می یابد. این طور در نظر
گرفتیم که هر چه یک ناحیه توسعه یافته تر باشد باید نسبت glial cells به
neurons هم بیشتر باشد.
سپس از مغزهای نگه داشته شده 11 مرد، یک سری نمونه به اندازه بلور شکر از
prefrontal cortex و inferior parietal cortex سمت راست و چپ مغز
برداشتیم. یعنی 44 نمونه،نسبت glial cells به neurons نشان داد که در
prefrontal cortex تعداد glial cells به ازای هر neuron در مقایسه با
inferior Parietal lob بیشتر است. به این ترتیب یک نسبتglial cellsبه
neuron را بر اساس اطلاعات علمی به دست آوردیم.
2- در حدود دهه 1960 میلادی کارشناسان و متخصصان ازمایشگاه چوزف التمن در
پوردو و ما، فهمیدیم در cerebral cortex از مغز موشهایی که در محیط زیست
غنی زندگی می کنند تعداد glial cells به neurons” فعال “cortex در مقایسه
با مغز موش هایی که در محیط فقیرتر زندگی می کنند بیشتر است.
نورون های فعال cortex احتیاج به سلول های حمایتی glial cells دارند. و در
ضمن باید توجه داشت که شمار نورون ها بعد از تولد زیاد نمی شوند در حالی
که تعداد glial cells زیاد می شود.
3- تعدادی از دانشجویان عکس جعبه مغز انیشتین را از مجلهscience بریده و
به دیوار ازمایشگاه نسب کردند زیر نویس مشخص می کرد که این مغزدر کانزاز
نگه داری می شود.
4- یک روز که من در دفتر کار همسرم در UCLA نشسته بودم با خود فکر کردم که
ایا می توان فقط4 قطعه ازمغز انیشتین که قابل مقایسه نمونه های خودم در
ازمایشگاه باشد را بدست اورم.پس گوشی تلفن را برداشتم و با دانشگاه
کانزاز( بخش ANOTAMY) تماس گرفتم و مطلع شدم که مغز انیشتین در اختیار
tomas harvey درweston است . بعد از 3 سال مذاکرات تلفنی که هر 6 ماه 1
بار انجام می شد سرانجام من 4 قطعه لازم را دریافت کردم
5- به کمک 1 تکنسین عالی و یک کارشناس امار(یک دانشمند به ندرت به تنهایی
کار می کند) ما متوجه شدیم که در مغز انیشتن و در هر 4 قطعه ازمایش شده در
مقایسه با همان قطعات از مغز 11 مرد دیگر، تعداد glial cellبه neuron
بیشتری وجود دارد و فقط در left parietal lob ان این نسبت به طور مشخصی
بیشتر بود.اگر چه این تفاوت به طور غیر معمول بیشتر بود اما ما فقط یک
انیشتن داشتیم که با 11 مرد دیگرمان مقایسه کنیم.وگرنه اگر ما 11 انیشتن
داشتیم این یافته قابل اعتمادتر می شد. به هر حال این مطالعه اولین قدم در
این راه بود که تا بحال کسی بر نداشته بود.