تحمل رنج

در حقیقت انسان های نیک هرگز رنج نمی برند. اگر انسانی نیک گرفتار رنجی شود در واقع جایی در اعماق وجودش ناخالصی و ظلمتی وجود دارد که باید بوسیله آن رنج تطهیر و روشن شود و آن قسمت از سستی وجودش به نیکی و قدرت تبدیل شود، مثل طلا: طلا در کوره ذوب می شود تا تصفیه گردد.

به یاد داشته باشیم که خواست خدا انجام می شود و با رنجی که می کشیم تطهیر می شویم و برای رسیدن به قلب خدا که چیزی جز عشق و نور و شادی ابدی نیست آماده می شویم. رنج برکتی است که خدا بر ما نازل می کند تا معنای رحمت بیکران، خرد و عشق بی نهایتش را بر ما عیان کند. خدا می خواهد یکایک ما موفق و شاد باشیم و از همه نیکی هایی که جهان را لبریز کرده لذت ببریم اما پیش از دریافت آنها باید آمادگی داشته باشیم.

در پس هر رنجی درسی نهفته است که با یادگیری آن، رنج از میان می رود. هرگاه به مشکلی برخورد می کنید نخست دعا می کنید: خدایا درس من از این مشکل چیست؟ بعد منتظر دریافت پاسخ شوید. یکی دیگر از دلایل غم و درد و عدم موفقیت، زیر پا گذاشتن یکی از اصول قوانین طبیعت است، طبیعت دارای قاضی و دادگاه نیست، بلکه به سادگی قوانینش را به کار می اندازد.

اگر افکار، کلام و اعمال ما مطابق با آن قوانین باشد، حتما شاد و خوشبخت خواهیم بود، زیرا با پیروی از قوانین معنوی زندگی می توان بر آن مسلط شد.

زندگی تسلیم است و ایثار. کارهایی درست و در زمانی مناسب، شهامت آغاز، آگاهی و ایمان به قداست ثانیه ها، تنها چیزی است که به آن نیازمندی آنگاه نو خواهی شد، که کهنه را سراسر رها کنی، نباید در همانی که بوده ای، بمانی، همیشه راه دیگری به سوی آگاهی پیش روی توست بروی، ببال و دگرگون شو نیرویی که بدان نیازمندی ار ژرفا به سطح می جوشد، به خود آگاهی می پیوندد و دیگر گونه ات می کند تازگی را بجوی.

به توانایی هایت تکیه کن. بی پروایی خود را نشان بده. دگرسانی را بپذیر. حق خود را باور بدار، تا از آن تو گردد.