گفتمش ...

گفتمش: آغاز درد عشق چیست ؟
گفت: آغازش سراسر بندگیست

گفتمش: پایان آن را هم بگو
گفت: پایانش همه شرمندگیست

گفتمش: درمان دردم را بگو
گفت: درمانی ندارد بی دواست

گفتمش: یک اندکی تسکین آن
گفت: تسکینش همه سوز و فناست

گفتمش: بی تو چه می باید کرد؟
عکس رخساره ماهش را داد

گفتمش: همدم شبهایم کو؟
تاری از زلف سیاهش را داد

وقت رفتن همه رو می بوسید
به من از دور نگاهش را داد

یادگاری به همه داد و به من ...
انتظار سر راهش را داد