عشق ...

اشتباهی كه همه عمر پشيمانم از آن؛ اعتمادی است كه بر مردم دنيا كردم پيش از اين مردم دنيا دلشان درد نداشت .....؟ خودمانيم ... !! زمين اين همه نامرد نداشت.

آری ... گاهی اوقات عاشق می شویم و طوری عشق می ورزیم که گویا معشوق پاره ای از تنمان شده و هر لحظه او را به خود نزدیکتر می بینیم به طوری که همه آینده خود را در وجود او خلاصه کرده و حتی گاهی اوقات زندگی بدون او را بدتر از جهنم می بینیم و گاهی اوقات دلمان آن قدر برایش تنگ می شود که می خواهیم او را از رویاهایمان بیرون کشیده و در دنیای واقعی در آغوش گرفته و به اندازه تمام عمر گریه کنیم .....!!

هر لحظه و ساعت زندگی درحال تغيير است. زندگی گاهی سايه و گاهی آفتاب است؛ پس هر لحظه تا جايی كه می توانی زندگی كن؛ چون لحظه ای كه وجود دارد شايد فردا نباشد. كسی كه تو را از صميم قلب بخواهد به سختی در دنيا پيدا می شود؛ پس چنين انسانی اگر جايی هست فقط اوست كه از همه بهتر است. پس تو آن دست را بگير؛ چون آن مهربان شايد فردا نباشد.

پس هر لحظه تا می توانی زندگی كن چون لحظه ای كه وجود دارد شايد فردا نباشد برای استفاده از سايه پلكهای تو اگر كسی نزديک تو آمد اگر صد هزار بار هم مواظب قلب ديوانه خود باشی باز هم قلب تو به تپش در خواهد آمد ولی فكر كن اين لحظه ای كه هست داستان آن که شايد فردا نباشد ...