آبی آسمان را بر باور یاس های کبود گره زدم... گفتم شاید تو بیای
احساس کردم دلم حسن تعبیری خواهد شد برای دل شیفتگانت
اما هنوز من و آبی آسمان و یاس های معصوم چشم براه تو نشسته ایم
هنوز نیامدی اما...
جای قدم هایت بر گلبرگ سرخ قلبم به جا مانده ...
دلم تنگ است...