بعضی وقتها این حس و داری؟

بعضی وقت ها میبینی وا موندی

هیچ کس حرف دلتو نمی فهمه

هیچ کس نمی فهمه تو چی میگی

هیچ کس احساس نمی کنه حست رو

حس میکنی بین این همه هم زبون انگار داری

به یه زبون دیگه حرف میزنی

همه باهات آشنان اما تو با همشون غریبه ای

توی خونه ی خودت هم غریبی ، توی یه جمع بزرگ هم تنهایی

اون موقع حس اینکه یه نفر حرف هات رو بفهمه،

اینکه یه نفر باشه که حرف هات رو باور کنه،

می شه بزرگ ترین " بهترین حس خوب" زندگی

وقتی حس میکنی تنهایی،

فکر کن یه نفر هست که به یادته،

یه نفری که بین همه دنیا داره به تو فکر میکنه،

واسه تو نگرانه،

بیشتر از هر کسی دلش می خواد تو شاد باشی،

راحت باشی.

حرف دلتو می فهمه،

می دونه که چه حسی داری،

حتی اگه نشون هم ندی از درونت باخبره،

حرف هایی که تو کلمه ها نمی تونی جاشون کنی رو تا آخرش می دونه

از غم هات باخبره،

می دونه چی کشیدی،

میفهمه غمت باهات چه کارا که نکرده

می دونه اون نگاهت،

اون لبخندت،

یعنی چی

با شادی هات شاد میشه،

وقتی که غم داری اونم غمگین میشه،

همیشه خوب تورو می خواد

یکی هست که هیچ وقت نمیگذاره تنها باشی،

هیچ وقت تنهات نمیگذاره،

نه ترکت می کنه،

نه دلت رو میشکنه،

نه ازت دل میکنه،

نه فراموشت می کنه،

هر وقت که بخوای پیشته،

وقت هایی که نمی خوای هم یواشکی هواتو داره

یکی که فقط تو و خوبیهات براش مهم هستین،

تو رو فقط واسه خودت می خواد ،

فقط و فقط واسه خودت...

یکی که عشقش هیچ وقت تمومی نداره...

هیچ مرزی نمیشناسه...

نه زمان میشناسه نه مکان...

فکر کن که یه همچین کسی باشه،

اون وقت دیگه حس تنهایی معنی نمی ده ،

حس ناراحتی ، ناتوانی...

فکر کن یه همچین کسی باشه...

فکر کن حالا اون کس منم که می خوام تا آخرعمر

باهات باشم و هستم...

دوستت دارم نفسم...